نمیدونم چرا روزگار هیچوقت به کام من یکی نبوده٬هر وقت به چیزی یا کسی دل بستم بهم فهمونده که مال تو نیست!پس بی خیال.... همیشه نوشتن باعث شده فکر کنم کسی هست که به حرفام گوش بده و حالم و بفهمه٬اما تنها خواننده ی این درد و دلا همیشه خودم بودم و هستم! خداییشم سخت وقتی فکر میکنی واسه یکی مهمی اما در واقع نیستی! یکی هست که یادت کنه و به حرفات گوش بده اما واقعا نیست٬یکی که همه ی فکر و ذکر تو باشه ولی تو براش یه جائی یا گاهی فقط یه خاطره یا یه کار راه انداز باشی!!! سخت تر از اون اینه که یه صفحه درست کنی برای اون٬ که از عشق و احساست یا دلتنگیا و درد و دلت واسش بگی که بدونه و بفهمه چرا هستی و چی میخوای٬ ولی هیچوقت وقت نکنه سراغش بیاد٬ چرا نمیخوام این و قبول کنم اونیکه همیشه برام اولویت اول بوده وهست من براش آخرین کارم٬تازه اگر وقت کنه؟؟! نمیدونم! قصد گله و دلتنگ بودن نداشتم امروز٬راستش دلم گرفت٬خسته شدم از اس ام اس های خالی تو و بی جواب موندن حرفام٬کاش اصلا نمی دیدمت٬کاش یه خیال دست نیافتنی مونده بودی همه ی روزی و که میخوام با خوشحالی و بی غصه شروع کنم با یه انتظار خالی خرابش کردی!!! کاش من و می فهمیدی..... یه بغضی تو گلومه که به این راحتیا دست بردار نیست!یه دردی تو این سینه ست که با هیچ قرص و دارویی درمون نمیشه٬باور اینکه این زخم خوردنا از عزیزا و بهترین کسام باشه برام سخت! چه بد که عزیزت٬اونیکه ادعا میکرده دوست داره عذاب کشیدنت و ببینه و از دیدنش لذت ببره!هنوز از باورش شکه ام!
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: مخاطب خاص,
